Vuurdoop heet dat toch?

Vuurdoop heet dat toch?
Nou, dit was geen vuurdoop met de MTB, maar een doop, zij het niet helemaal onder water, maar laten we zeggen tot enkelhoogte. Twee natte voeten leverde het op en ervaring: wie namelijk als een dolfijn snel door het water wil duiken krijgt meer dan twee natte voeten. Ik kreeg het advies dat niet te doen.
’Dan spat het water minder op en blijf je droger’. Niet zo erg overigens want gelukkig was het zaterdag zonnig.

Na de waterdoop kwam de tunnelvisie…Wederom was ik gelukkig en Adriaan minder, dit keer omdat de spoortunnel – een oude uit de tijd van de Tweede Wereldoorlog – slechts 1.65 meter hoog is en ik daar met 2 cm ruimschoots onder blijf .). De meesten zullen waarschijnlijk van hun mountainbike moeten afstappen en moeten lopen.

De derde uitdaging was een ijzeren bruggetje tussen twee palen door: stuurmanskunst en evenwicht. Tel daarbij de afstand op (we hebben drie dagen in een dag gepropt) en het op naam brengen van plantjes onderweg en je zit zomaar op vijf uitdagingen en dan hebben we de verrassingen nog onbenoemd gelaten.

Kortom, er zat genoeg uitdaging in deze routes voor de MTB-deelnemers van de MTB-3daagse van 8-10 april 2016