MTB-clinic II, hekken draad en dijkjes

Ging deel 1 van de MTB-clinic vooral over schakelen, deel 2 opnieuw onder leiding van Adriaan Voeten, ging over het bedwingen van overstapjes, prikkeldraad, rasters, hekken en andere barrières. Na 1 ochtend, 12 obstakels, modder en schapenhopen verder, weet ik dat:
een MTB best zwaar wordt;
mijn arm niet door het frame van mijn MTB past omdat de bidon in de weg zit;
vastpakken bij de zadelpen niet werkt want dan kan ik mijn fiets niet hoog genoeg optillen;
je moet oppassen dat je zelf niet in het prikkeldraad blijft hangen;
en er ook gaas is waar je onderdoor kunt en je hekken soms beter (makkelijker) open kunt maken dan jezelf en je fietst erover heen te worstelen.
Winter, de pont voer niet meer: extra kilometers dus en meer prachtige uitzichten op het Nederlandse waterrijke landschap rondom Eembrugge.
Na afloop van de rit over de modderige, kleiige Eemdijken wist ik als Veluwse ’zandhaas’ waarom dat zand zo prettig is: geen kleiklonten die uit je haar vallen na afloop van je mountainbikerit. En dan had ik gelukkig nog een achterspatbord…
En, trouwens mijn schakeltechniek uit les 1 werd opnieuw getest op/af de natte dijkjes, langs de paarden, schapen en koeien die vertikten om aan de kant te gaan. Wederom heel een leerzame workshop in een prachtig waterrijk deel van Nederland: rondom de rivier de Eem. Mijn MTB en ik worden steeds meer een, hoewel….met dat schakelen moet ik nog maar s flink oefenen. In het zand zodat ik niet het risico loop in de schapenvijgen of Eemmodder te vallen.