Interview met Maarten Schön

Wie is Maarten Schön en welke korte en lange avonturen heb je beleefd?
Ik ben bouwjaar 1976 en woon in het Zuiden van het land. Ben een buitenmens in zomer en winter, loop veel en dit al de nodige jaren!
Op 15-jarige leeftijd heb ik ooit als jongste deelnemer meegedaan aan de halve marathon in Eindhoven (01:32:12). Daarna nog best veel gelopen en gesport maar is na enkele jaren wat versloft. Studeren… je kent het wel.

Ongeveer 10 jaar geleden weer gaan lopen na een uitdaging van iemand over een paar kilometer. De eerste wedstrijden die ik liep waren wegwedstrijden en korte crosswedstrijden waar je schoenen met spikes aan hebt. Nadat ik op de weg de nodige marathons gelopen had ben ik meer wedstrijden in het terrein gaan lopen. Mijn trainingsterrein is immers grotendeels offroad. Later bleek dit de hippe naam Trailrunning te hebben. Het kwam toen ook wat meer in een stroomversnelling en ben me gaan inschrijven voor deze zogenaamde Trailrun events. Een hobby werd meer dan een hobby en is nu een wezenlijk onderdeel van mijn leven geworden.[metaslider id=2542]

Ik heb altijd veel alleen gelopen en dus nooit een echte referentie gehad voor trainingsvormen, snelheid en afstanden; alles op gevoel. Het nadeel is dat je zelf alles moet ondervinden, het voordeel is dat je op één of andere manier toch je eigen idee krijgt over een hoop hardloop gerelateerde zaken en niet beïnvloed wordt door idioten die je kapot trainen. Het hele verhaal over training, voeding, wedstrijdvoorbereiding, materiaal, gadgets en nog veel meer heb ik dus zelf proefondervindelijk moeten leren.

Tja, wat zijn korte en wat zijn lange avonturen? Korte zijn eigenlijk geen echte avonturen.
Qua lange avonturen kan ik er wel een berg opnoemen maar eigenlijk te veel om dat hier nu te doen. Wel moet ik zeggen dat de leukste en meest memorabele avonturen de ondernemingen waren die niet door een organisatie neergezet waren maar die ik zelf met vooral Marek Vis ondernomen heb. Met een georganiseerde race weet je dat alles in orde komt en dat zijn eigenlijk geen echte avonturen. Doe mij maar de zelf bedachte loopjes door onbekend terrein waar je niet van tevoren weet wat je allemaal tegen gaat komen.

Al moet ik zeggen dat de Legends Trail van dit jaar (2016) een heel avontuur was. Helaas heb ik die niet uitgelopen maar doe in 2017 weer een poging. Ik dacht dat ik al best de nodige (wedstrijd)kilometers in de benen had en ondertussen ook al over de 100 marathons of ultra’s gelopen, maar heb met de Legends Trail in zowel het voortraject, en tijdens dit event enorm veel geleerd over hoe je dit soort ondernemingen moet aanpakken. Ik ben dus echt nog een groentje als het om dit soort afstanden gaat en blijf leren en ervaring op doen. De avonturen worden wel steeds langer!

Welke dagrugzak gebruik je en wat is daar fijn aan?
Het is er niet eentje die ik gebruik. Het zijn er eigenlijk drie… klein, middel & groot.

Klein: North Face Enduro 13.
Dagelijks gebruik voor de kortere loopjes als ik zelf wat ga lopen in de buurt. Dat ding heb ik al een jaar of vijf en is niet kapot te krijgen… in tegenstelling tot andere rugzakjes die ik ook weleens probeer. Hier kan het broodnodige in. GSM, twee bidons, wat voeding en een dun regenjack. Hij is ligt, zit perfect om je lijf en alles binnen handbereik.

Middel: Camelbag Ultra 10.
Deze is voor georganiseerde races of de langere avonturen die ik onderga. Hierin kun je alles kwijt wat je nodig hebt als je een kort dagje op pad gaat. Je moet dan denken aan een veelvoud van de voeding en water, een EHBO kit, eventuele extra kleding, fototoestelletje, en afhankelijk van het avontuur nog een berg rommel.
Duidelijk een rugzakje waar de bevoorrading langer op zich laat wachten en je geen risico wilt nemen. Één van de betere racevesten die ik tot nu toe gehad heb. Zit als gegoten om je lijf en genoeg opbergruimte voor al je rommel die je vaak nodig hebt. Wel moet ik zeggen dat hij sneller slijtage vertoont dan NorthFace en LoweAlpine materiaal. Maarja, dat is ook ander niveautje materiaal.

Groot: LoweAlpine Trekzone 35.
Deze is echt een stuk groter en draag ik niet heel veel. Deze is echt als je weet dat je echt helemaal op jezelf bent aangewezen en je voor langere duur niets of niemand tegen gaat komen; dus echt een autonoom avontuur.
Hierin past weer alles wat er in de middel rugzak zit maar dan nog aangevuld met een extra set kleding, regenkleding, trui, rescuebag, bivakzak, kooksetje en nog meer volumineuze zaken.
Deze rugzak zit ook echt als gegoten maar zie dit niet als een racevest. Het is echt een rugzak maar dan erg compact en voorzien van alles wat je bij een racevest ook zou verwachten. Bidons kun je dus wat moeilijker bij omdat ze meer naar achteren gepositioneerd zijn maar niet storend.
Deze heb ik onder andere bij de Legends Trail gedragen waar je echt een hele berg meer mee moet slepen dan bij een doorsnee Ardennen trailtje.
Heb deze trouwens ook nog in de 25 liter variant.

Welke kleding gebruik je?
Ik ben een echte laagjes persoon en dan voor het bovenlijf strakke kleding. Ook in de zomer heb ik vaak twee heel dunne laagjes aan. Een shirtje zonder mouwen en daarover eentje met korte mouwen. Wordt het kouder dan gaat daar weer eentje met lange mouwen overheen. Gaat het nog kouder worden dan gaat daar gewoon weer een laag overheen maar dat is dan een los shirt met lange mouwen. Maar nu zit je echt al onder het vriespunt te denken en de wind speelt nu ook geen rol meer zolang het niet regent J
Met nat weer uiteraard een laagje minder en een regenjack erover. Er zijn eigenlijk maar twee merken die ik echt prettig vind en dat zijn Under Armour en Skins.
Voor wat betreft een broek is dit gewoon een kort los ding en in de winter een lange tight. Sommigen zie ik de hele winter in een korte broek lopen… ik heb al best snel een lange broek aan.
In de zomer heb ik wel vaak van die kuiten dingen aan. Niet specifiek voor het compressie verhaal maar meer om mijn kuiten te beschermen tegen bramenstruiken en andere shit die je kuiten kunnen irriteren. Voor mij gevoel helpt het ook wel tegen het steeds groter wordende teken probleem.
Schoenen heb ik niet echt een vast paar. Ik loop op Salomon Speedcross, NorthFace Endurance, La Sportivo Bushido en vaak nog wat schoenen die ik wel eens probeer. Wel moet ik zeggen dat ik op dit moment het meeste vertrouwen heb in de NorthFace Endurance schoen. Hierop heb ik de UPNL gelopen en heb er eigenlijk geen noemenswaardige blaar aan over.
Speedcross heb ik een haat-liefde relatie mee; het is een super schoentje maar veroorzaakt vaak blauwe nagels en de gaten zitten er na een paar honderd meter al in. Maar goed, die schoen kent iedereen wel J

En dan buiten slapen?
Qua loopavonturen zoek ik het minder comfortabele en uitdagende… maar slapen doe ik graag wat comfortabeler. Als het niet anders kan dan gewoon in een 20 Euro Decathlon tentje of net als met de Legends Trail in een bivakzak.
Daarnaast een dikke mummie slaapzak. Een matje mag dan dun zijn om enkel de kou van de ondergrond te isoleren en verder maakt het toch niet meer veel uit omdat je al niet meer comfortabeler slaapt en zo’n slaap momentje niet langer dan broodnodig gaat zijn. Het is meer een momentje van even de ogen dicht doen; je lichaam even wat rust gunnen.
Belangrijk wel natuurlijk dat je een plek zoekt waar je droog kunt liggen en het liefst ook uit de wind.

De keuken?
Vanaf lang geleden heb ik me aangeleerd om alles te eten wat ik tegen kom en kan me dus prima voeden met wat ik onderweg tegen kom.
Wel stop ik mijn rugzak altijd vol met spullen waarvan een deel er aan het einde van de loop vaak nog in zit. Mijn idee bij het inpakken is altijd dat ik van tevoren niet weet waar ik behoefte aan ga krijgen en wat ik zal verdragen; hard, zacht, zout, zoet, pittig, etc.
Je moet je in ieder geval goed realiseren dat je bij de langere loopjes spullen nodig hebt die de energie langzaam en geleidelijk afgeven. Denk hierbij aan vezelrepen, beef jerkey, marsen, bifi’s, sardines, peperkoek, studentenhaver en gedroogde mango.
Omdat je op de lange duur vaak wat minder gaat eten omdat je hier simpelweg soms niet meer zo’n zin in hebt, is het belangrijk om toch iets van voeding binnen te krijgen; daarvoor heb ik altijd één bidon met sportdrank. Hier sip ik dan regelmatig een klein slokje van. Zo krijg je continue iets binnen en kun je de dipjes die je krijgt wat afvlakken.
Sinds kort heb ik trouwens ontdekt dat twee zakjes Nescafé in je bidon bij je sportdrank heel prima is. Het haalt de zoete smaak er wat af en je krijgt (in de nachten) toch het idee dat je wakkerder blijft.
Veel mensen hoor je vaak zeggen dat ze géén gelletjes mee hebben op een avontuur. Nou, ik heb er altijd wel een stuk of drie mee. Niet dat ik die dan ook echt gebruik maar als ik merk dat mijn energielevels erg dalen en deze niet snel terug op orde krijg dan knal ik er zo’n ding in. Meestal ben je ik dan met een kwartiertje weer terug op orde.
Welke voeding voor wie is een heel persoonlijk ding maar eiwitten en vetten binnen krijgen is net zo belangrijk als de koolhydraten waar iedereen altijd over lult.
O ja, al drink ik in het dagelijks leven echt nooit frisdrank… tijdens mijn loop avonturen drink ik massa’s cola. Dit is vocht, suikers en cafeïne en stabiliseert de maag altijd.

Wat moet er altijd mee?
Zal ongeveer hetzelfde lijstje zijn als de meesten. Maar afhankelijk van de duur en de weersomstandigheden:
Minimaal twee bidons water, GSM, Tempo’s, Geld, ID, bankpas, Suunto, Zakmes, Dun regenjack, Garmin handheld (in onbekende omgevingen) en eventueel wat voeding als het langer dan 3 uur gaat zijn.

Tips voor beginnende avonturiers?
Focus niet te veel op snelheid en bouw langzaam je afstanden uit. Als je een paar keer de 50 km hebt aangetikt kun je wel sneller de kilometers opvoeren en maakt het niet meer veel uit. Er komen dan andere zaken aan bod die niet enkel nog met conditie te maken hebben.
Zorg daarnaast dat je altijd traint met de materialen die je tijdens langere duurlopen of races ook mee zult hebben. Meer gewicht en een racevest dat je niet kent kunnen erg oncomfortabel zijn. Voor mij voelt het zelfs vreemd als ik niet een racevest om heb, ook als ik een kort stukje ga lopen.
Schaf een Garmin handheld aan. Daarmee zal je je hardloophorizon drastisch verbreden en heb je meer het gevoel dat je aan het avonturieren bent dan aan het hardlopen.
Kijk ook niet te veel naar hoe goed anderen zijn; er is altijd iemand beter en sneller. Je zult dan nooit voldoening vinden in je eigen resultaat. Luister wel altijd goed naar anderen… er zitten vaak wel goede tips bij die je in je eigen situatie kunt toepassen.
Competitief mag je uiteraard wel zijn (ben ik ook) maar leer ook blij te zijn met het behaalde resultaat. Probeer competitief te zijn met lopers van je eigen niveau.

Wat is je absolute favoriete item?
De Garmin handheld. Ik liep al met zo’n ding voordat je ook maar iemand in het trailrun wereldje erover hoorde praten. Ik heb jaren geleden zo’n ding aangeschaft omdat horloges toen nog niet over gps-functies beschikten en ik toch echt wel wilde weten hoe en waar ik gelopen had.
Later ben ik dat ding steeds meer gaan gebruiken om te kunnen lopen in onbekende terreinen en zijn de loopavonturen echt heel gaaf geworden. Ik ben daardoor echt op plekken geweest die je niet voor mogelijk zou houden en waarschijnlijk anders nooit zou zijn tegengekomen. Ook ben je niet meer gebonden aan de officiële races om een trail te lopen; je laad een gpx-bestand van de route in en kunt lopen wanneer je wilt. Vandaar ook dat ik als een gek al die tracks verzamel. Ook deel ik deze zoveel mogelijk op mijn site omdat ik weet dat het vaak even zoeken is naar goede bestanden.

Vraag van Maarten aan zichzelf?
Voor die vraag moet ik denk ik eerst mijn gevoel over hardlopen proberen te beschrijven…
Het moment dat je over de finish komt, een groot glas bier achteroverslaat en de lijdensweg van een dag of langer ineens omslaat in de euforie van overwinning van de uitdaging is niet te beschrijven en kun je pas begrijpen als je het hebt meegemaakt.
Het zijn zoveel momenten die je vaak bij blijven lang nadat je zo’n avontuur achter de rug hebt…
De momenten waarop je je onoverwinnelijk voelt en even later weer helemaal door de mangel gehaald voelt; de momenten dat je beseft dat echt niemand je komt helpen en je het echt helemaal zelf moet opknappen; de momenten dat je beseft dat je niet moet stoppen omdat het anders alleen nog maar langer gaat duren en erger gaat worden; de momenten dat je plotseling stopt en om je heen kijkt en geniet van een vergezicht of mooie omgeving; de momenten dat je samen met je looppartner elkaar kost wat kost probeert te motiveren om verder te blijven gaan; de hilarische momenten met je looppartner waarbij je vergeet dat je aan het lopen bent; de momenten dat je zo in jezelf gekeerd bent dat je het lopen vergeet; de momenten dat je weet dat je dat moment nog lang zult herinneren; de moment dat je je vrouw in de verte ziet staan ergens langs het parcours of bij de finish; de momenten dat je oog in oog staat met een dier dat net zo verbaasd is als jijzelf dat je elkaar daar ontmoet; de momenten dat je sinds een lange tijd op je horloge kijkt er weer een uur of 6 voorbij geflitst zijn zonder dat je het in de gaten had; de momenten dat je jezelf afvraagt waarom je toch maar weer door gaat op momenten dat je dood gaat, de momenten dat…, de momenten dat…

Als je denkt dat je dit kent omdat je een keer een marathon hebt uitgelopen wil ik je nog weleens horen als je je eerste 100 kilometer of verder gelopen hebt.

DE VRAAG aan mezelf is dus: Als ik zou stoppen met lopen zal ik dan opnieuw een bezigheid kunnen vinden die mij dezelfde hoogtepunten, dieptepunten en dezelfde emoties kan bieden als het ultra(trail)lopen?