Ieder voor zich en één kampplaats voor allen,

Adriaan: De morgen begon met prachtig weer dus kon ik me niet langer bedwingen en sprong vroeger dan gepland op de MTB voor een mooi rondje door het Vechtdal en over de Lemelerberg. Waar mogelijk koos ik de smalle bospaadjes die soms zo smal waren dat het misschien ook niet echt een paadje was maar meer een wildspoor. Op een ander moment lagen de omgevallen bomen nog over het pad …. Echt heerlijk boszwerven dus! Wat me erg opviel deze keer was de geweldige stilte of beter 100% bosgeluiden als je even stopte, zelfs geen snelweg in de verte … waar hoor je dat nog?

In de aanloop naar de Lemelerberg pikte ik de nieuwe MTB-track op. Deze is enorm verbeterd tov de toch al mooie route van een paar jaar terug … er zijn wat mooie technische stukjes bijgekomen die je zeker moet proberen en vooral niet over moet slaan! Boven op de berg kwam ik de kudde tegen op de prachtig bloeiende heide. En aangezien het ongeveer het keerpunt was, heb ik daar even heerlijk rond gebanjerd en gekletst met de schaapherder. Na de lunch vervolgde ik mijn tocht via de bossen rond Ommen naar de stuw bij Vilsteren waar mijn oog viel op een nieuwe fietsbrug in aanbouw … de hekken waren zo hoog dat mijn fiets er onderdoor geschoven kon worden en ik even illegaal rond kon neuzen op het nieuwe eiland en de nog niet affe brug …  ik vervolgde mijn tocht en ging via het ‘vingerveer’ de vecht over … normaal zou dit een handveer heten, maar dit veer bedien je zelf met 1 vinger vandaar … Ik had eigenlijk niets te zoeken op de andere oever maar vandaaruit kon ik mijn reis ook prima vervolgen …. Na 4.5 uur stond er 70km op de teller en was ik wel klaar met alle zandweggetjes en blubber, plassen … Gelukkig had de campingbaas Tienke een heerlijke bak thee klaar staan en mocht ik een lekker plekje opzoeken … en kon ik even afkoelen onder de buitendouche …
Niet veel later kwamen Jan en Jolanda ook op de geheime locatie zodat ons team voor deze adventure compleet was …

Jolanda: Ik had een enorme verzameling nieuwe spulletjes die getest moesten worden …Te beginnen met mijn MSR-oranjekleurige tarp jolanda en tipi tarpdie nooit meegaat de bossen in tijdens een trail2daagse van GAAN omdat-ie zo opvalt voor de boswachter .) Maar wel op zolder ligt, voor het geval dat…Vorige jaar plakte die tarp heel erg -waardoor weet ik niet- en had ik ‘m met talkpoeder bewerkt om dat tegen te gaan. Dat hielp inderdaad. Waar ik alleen wat vraagtekens bij had, was de waterdichtheid. Nou, daarover bestaat na zaterdagnacht geen enkele onzekerheid meer: urenlang plensde de regen… en ik hield het droog in mijn synthetische zomerslaapzakje van 20 euro onder ‘oranje boven’. Gelukkig. De tweede test betrof mijn nieuwe lichtgewicht brandertje. Ik ging voor een Jetboil naar Bever, en kwam thuis met een ‘Optimus Crux’ ultralight en een Biocamp Explorer 2. IMG_7019 - versie 2Waarom uiteindelijk deze set en toch niet de Jetboil? Het wattage en de praktische inzetbaarheid. De ‘Optimus Crux’ is 3000 W en kookt 1 liter water in 3 minuten.  Heb 800 ml geprobeerd en dat ging inderdaad als een tierelier. Ook dat eten was zo klaar. Voordeel van deze brander die je op een gascartouche draait, is bovendien dat de branderkop ingeklapt kan worden waardoor deze in een beschermhoesje samen met de cartouche in de Explorer 2 past. De kop van de lite-versie van Optimus kan vreemd genoeg niet ingeklapt. En waarom die ‘pannenset’? Het nest bestaat uit een 400 ml en 800 ml pannetje die in elkaar passen en waar dus de brander en het gastankje ook weer in kunnen. Heel praktisch. Daarnaast kun je er dus voor kiezen om als je alleen op pad gaat, enkel die 400 ml pan mee te nemen en ook daarin passen alle onderdelen. Heel compact. Het enige nadeel van de brander is de gevoeligheid voor wind, zo heb ik gemerkt. Als het flink waait, gaat deze elke keer uit en heb je dus en windschermpje nodig -of moet je achter een boom gaan staan koken. De cartouches zijn er in verschillende maten en zijn ook in de winter bij flinke vorst nog bruikbaar door het mengsel van propaan/butaan. Tijdens de beklimming van Peak Lenin in Kirgizie enkele weken geleden hadden we dezelfde gastankjes mee en die branden dus bij fikse vorst nog.

En die ‘duikboot’? Die waterdichte tas had ik gebruikt tijdens het kanoën enkele dagen geleden. Had mijn spullen erin laten zitten, dat was maar goed ook; wist ik veel dat de sluizen afgelopen weekend van boven open gezet zouden worden…

Kano Jolanda