ARDrenthe 2015,

Om 7.00 uur ging er een hysterische wekker af en sprong ik uit bed … snel even onder de douche en GAAN! richting ARDrenthe … Jolanda had ondertussen al koffie gezet dus de reis kon beginnen … Op naar Drouwenerveen … WAT?? vroeg de TOMTOM … “Douwenerveen en verder niet zeuren”  typten we in en dat begreep de TOMTOM: de rest van de route hield ze wijselijk haar mond … aan het einde van de snelweg mompelde ze nog twee keer links en toen stonden we bij het gaswinningsstation. 25gradennoord was weer mooi versierd en ademde de sfeer van wat er komen ging …een AVONTUUR(lijke Race) door het Drentsche Land. Na de inschrijving, checks en het niet geheel start-ARDrentheonbelangrijke natellen van de 4 pleisters (grapje maar stond zo expliciet op de lijst dat we het niet konden laten 😉 vertrokken we samen met de andere teams op de mtb voor een vliegende start achter de motor (werden we nog een beetje uit de wind gehouden). Hagel en windvlagen hielden aan tot het viaduct toen spoot de motorrijdster er vandoor en was het avontuur begonnen …

Gelukkig hield het al snel op met hagelen en speurden we in een mooi, blubberig dennenbos naar het eerst checkpoint/rood-wit lintje… achter mij hoorde ik de vrolijke kreten van Jolanda die schijnbaar weer een modderpoel had ontdekt waar ze zo hard mogelijk doorheen scheurde op haar mountainbike …

Het MTB-onderdeel was een mooie oefening; we hadden de 3 CheckPoints snel gevonden en in de juiste hokjes geknipt … Het volgende onderdeel bij WP1 werd hardlopen of beter Orientatierennen … hier hadden we veel baat bij de OL-training van Klaas en de hoc93.nl experts. We werden helemaal blij van het kompasschieten en boshollen zonder op de paden te moeten blijven en we hadden in een mum van tijd alle punten te pakken … Dus door naar het geheime onderdeel (special tasks) … HET KLIMBOS van togglebaanJoytime: we deden als eerste de tokkelbaan … zeg maar eerst in een wild zwiepende boom klimmen tot je niet hoger kan en vervolgens laat je je over een meer katapulteren tegen een paal aan de andere kant … daar staat een hulpverleenster klaar om je toe te schreeuwen dat je het touw moet pakken anders stuiter je waarschijnlijk weer terug naar het plateau aan de andere kant van het meer ;-). Ook hier overstemde Jolanda het gebonk van mijn hart met haar vrolijke kreten … eenmaal bij de knipper schoten we in de lach … tja de kaart zat natuurlijk in het geheime vakje van de rugzak die je aan het begin van het klimbos mocht laten liggen … goed, Adriaan nam de hindernis voor een tweede keer en nu tegen de draad in, terwijl Jolanda de klimmuur een paar keer bedwong 😉

Onderweg werden we nog gecomplimenteerd over het geweldige verslag van 2014 en vertelden we dat Henk en ik nu beiden een team meegebracht hadden, zodat het gevecht in de achterhoede nog spannender werd … Tot onze grote schrik was het ondertussen al bijna 4 uur. We raceten langs de step-WP-post en kozen er voor om die over te slaan omdat we bang waren voor de puntenaftrek die niet mis is. Als je ook maar 1 seconde te laat bent, knallen de strafpunten om je oren en raak je zo door je moeizaam bij elkaar gesprokkelde punten heen.

Stampend op de pedalen, in de avondschemering koers gezet naar het Drouwenerzand en uiteindelijk de finish bij 25gradennoord. Na de prijsuitreiking (helaas geen Drentse miniatuur-hunebedden voor ons, maar wel een A(dventure)R(ace) superrrr debuut voor Jolanda “ik geloof dat ik er een nieuwe passie bij heb,” klonk het boven een bak lekkere erwtensoep. De modderige mtb’s weer ingeladen. Topdag, vooral ook dankzij de organisatoren en vrijwilligers langs het parcours en achter de schermen!
Blij dat we ge-GAAN! zijn; dit smaakt naar meer!