Interview met Alma Schaafstal

Wie is Alma Schaafstal?alma-generac
Ik ben Alma Schaafstal, 55 jaar. Ik woon in Amerongen, samen met man, drie dochters en onze hond. De dochters zijn overigens bijna het huis uit, maar we hopen dat ze Amerongen altijd als hun thuisbasis blijven beschouwen. Ik werk als opleidingsdirecteur Creative Technology bij de Universiteit Twente en daarnaast ben ik voorzitter van de Rekenkamercommissie Zeist. Ik heb een grote belangstelling voor motivatie en spel: per slot van rekening blijven we ergens altijd het spelende kind dat we ooit waren.

Ik houd van buiten zijn. Hardlopen, wandelen, en vooral trailen. Het meest gelukkig ben ik in de vroege ochtend als ik samen met mijn hond zwerf over de Amerongse berg. In het donker vertrekken en dan de zon zien opkomen is elke dag een
feest. De goede gesprekken met mijn viervoeter zijn dat ook. Mijn grootste avonturen tot nog toe waren volgens mij wel de Eigertrail in de zomer van 2015. De eerste keer een ultratrail lopen (51 km)  in de bergen was echt een magnifieke belevenis die naar meer smaakt. Zo gaaf om meer dan 12 uren met jezelf onderweg te zijn, met een 100% focus op het terrein en dan te merken hoe de uren voorbij vliegen! Ook de Maxi-race in Annecy afgelopen voorjaar heeft op mij veel indruk gemaakt: ik ben helemaal niet zo goed in omgaan met modder en vindt afdalen moeilijk maar tijdens de Maxi-race heeft het non-stop gegoten en werd modder noodgedwongen mijn beste vriend. Ik was echt supertrots op mijn finish.

Dit jaar was de Zugspitz Ultratrail voor mij ook heel bijzonder. De sfeer met alle deelnemers uit Nederland was er zo goed en er heerste zo’n goede vibe dat mijn sterke dochter het lef had om uit het niks te starten op de 25 km en ook te finishen! Wat een kanjer!

Al een aantal jaren zet ik me in voor de Roparun: palliatieve zorg voor mensen met kanker. Deroparun Roparun is een hardloopestafette van Parijs of Hamburg naar Rotterdam in het pinksterweekend. Het doel is om zoveel mogelijk geld op te halen voor palliatieve zorg. Vanaf vorig jaar hebben we daarin een grotere uitdaging opgepakt: met een nieuw team, met een minimale bezetting (8 lopers, 2 fietsers) de Roparun zelfvoorzienend afleggen: in tegenstelling tot wat normaal is willen wij geen gemotoriseerd vervoer en veel voorzieningen onderweg maar willen we samen en op eigen kracht de 560 km lopend en fietsend afleggen. Dit geeft zoveel ruimte voor innovatie en out-of-the-box denken! We zoeken overigens ook dit jaar nog wat ondernemende teamspelers die ons team willen completeren en die net als wij ook van een stevige uitdaging houden.[metaslider id=2587]

Spullen:
Ik ben erg van mijn Salomon Skinpro rugzak gaan houden. Na vele tochtjes en tochten met deze zak te hebben geëxperimenteerd weet ik nu precies waar ik graag al mijn spullen opberg, en ja.. er kan veel in. Dat is fijn voor mij, ik neig naar altijd een beetje teveel meenemen :). Schoenen: Asics Trabuco, Salomon Speedcross, Salomon La Sportiva.

Kleding:
Als het maar lekker zit, dan maakt het merk me niet meer zoveel uit. Broeken moeten vooral niet afzakken. Als het aan mij lag zou ik mijn sportkleren de hele dag dragen.

Slapen:
Bij voorkeur buiten, gewoon in het gras op mijn matje. Genieten van de buitengeluiden en kijken naar de sterren. De koelte op je gezicht. Lekker.

Keuken:
Eerlijk antwoord: ik hoop altijd dat anderen voor me koken.

Wat moet er altijd mee:
Bij voorkeur mijn hond. Helaas kan hij niet meer alles, hij wordt er te oud voor. Kan beter vragen wat ik bij voorkeur thuis laat: het gevoel van te moeten haasten. Dat is het enige wat ik niet hoef als ik buiten ben en bovendien een gevoel dat ik erg graag achter me laat.

Tips voor beginnende avonturiers:
Laat je niet afstoppen. Ga voor je dromen. Je bent nooit te oud, je bent nooit te druk, je bent nooit te langzaam, je bent wie je bent. GA gewoon en leer om te genieten van het zwerven. Als ik het kan kan jij het ook!

Mijn favoriete item:
Ik denk inmiddels mijn buff. Goed voor loopneuzen, om zweet mee af te vegen, koude nekken warm te krijgen, als halsband voor de hond, en als oorwarmer. Waar eigenlijk niet goed voor?

Vraag aan mezelf:
Waarom heb ik niet eerder de stap gezet naar langere trails?